Şu kader dediğin sarmış her yanı
Ömrümce gönlümü, yoranlar oldu
Yok saydım ben, sensiz geçen, her anı
Kalbimi çok fena, kıranlar oldu

Geçmedi, geçmiyor, şu dil yarası
Çok mu uzak, iki gönlün, arası
İşte söylüyorum, geldi sırası
Kalleşçe sırtımdan, vuranlar oldu

Her türlü belaya, boyun eğerek
Alevli bir, aşk yeleği, giyerek
Niye sevdin, sen o yâri, diyerek
Aşktan bile hesap, soranlar oldu

Şu benim sevdam ki, en güzel dem de
Bir gözüm yollarda, biri merhemde
Nüfus ve gücünü, kullanıp hem de
Çölden çöle beni, sürenler oldu

Dolaşmam bir dakka, başım eyip te
Gelemem peşinden, boş ver deyip te
Destursuz huzurda, söz söyleyip te
Bu aşk defterini, dürenler oldu

Bakarken karşıdan, tiren var gibi
Yaptıkları şeyi, gören var gibi
Kendisine bir şey, soran var gibi
Bizi de, çarmıha, gerenler oldu

Fitneyi kendine, çok yakıştırıp
Eksiklik arıyor, söz çekiştirip
Aşık Lüzumsuz’a, laf sokuşturup
Zakkum çiçeğini, derenler oldu

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ