İdam günü yaklaşıyor...

Ne olur yüzüme bakma öyle anne,
Herşeye dayanılır da,
Dayanılmaz senin hasretine...
Bana gönül koyma anne...

Ah birde anlatabilsem bunu,
İçimdeki deliye...
Dizgin vurmak ne mümkün,
Firar için sebep arıyor gönlüm,
Kaçmak için bir bahane...

Dar ağacı bekle beni...

Geliyorum sana tüm gençliğimle,
Şu kocaman ömrümdeki,
Kısacık gülüşlerimle...
Oysa altında oturabilmeliydim şimdi,
Çocukken gördüğüm rüyaların,
İzleyebilmeliydim ötelerden,
Masum öfkemi...
Kaptırabilmeliydim kendimi,
Keman sesinin yumuşaklığına...
Mana aramadan,
Ağlayabilmeliydim...
Ve sevebilmeliydim sebebsiz...

Ey anne, bari sen unutma beni...

Unutamazsın biliyorum...
Ama yine de beni unutma istiyorum...
Hiç yargılamadın beni,
Bak yargısız infazlarla ezildim şimdi...
Oysa anne,
Sen hiç kırmadın beni...

Tut elimden anne,
Al götür beni...
Kurtar...
Büyüyen ben değilim,
İçimde hala anlam veremediğim,
Yarım yamalak çocukluklar var...
Anla beni anne...
Bari sen, anlatmadan,
Ağlatmadan anla beni...

Ölmeye değil, yaşamaya gidiyorum...

Ölmeye değil,
Yaşarken ölümü hissetmeye...
Ya da yaşamış gibi yaparken,
Ölümü özlemeye...
Adını sen koy anne...
Aşık olmaya gidiyorum,
Aşka tövbeli bir gönül,
Birde yamalı bir kaç hayalle...

İdam etmeye geliyorum korkularımı,
Dar ağacı bekle beni...
Bilirsin hastenelerden hiç korkmadım ama,
Sen yine de tut ellerimi anne...
Bekleme beni anne..
Ben, kendimden vazgeçmeye,
Kapanmamış yaralarıma tuz serpmeye,
Ben, büyümeye gidiyorum anne...

19 04 2008

Selim Seven