GÜN YANIKLARI


Başı boş kalmış zemherinin ortasında,
Yarım kalan dünlerimin avazında,
Nerelere savrulan günlerimin ayazında,
Bir sen kalmıştın.


Kimseyi istemiyorum artık!
Ne zemheriyi, ne ne baharı ,ne yazı,
Ne de ayazı,
Müjgan!
Ne çok arkadaş oldun bana.


Ne çok sırdaş,
Hep yoluma yoldaş!
Hadi sen de git!
Git artık.


Yolcu yolunda gerek!
Çok kış yaşadık senle biz;
Hep zemheri oldu hayatımızda;
Hep gözyaşı oldu...


Ben mi sana düşmandım ?
Hep ağlattım?
Yoksa senmiydin ağlatan?
Kar soğukları üşütmüştü, hep bizi,


Gün yanıkları yakmıştı.
Yazları çöpe mi atmıştık ne?
Beraberce ağlamıştık hep.
Bu yollarda beraber yürümüştük...


Müjgan!!!
hadi sen de git!
Birbirimize hiç faydamız olmamış.
Bakıyorum da bir geçmişe...


Sen ve ben yok olmuşuz, bu yolda...
Sen bana ayaz, ben sana ayaz,
Sen bu yoldan geçtin, ben buzuldan,
Alıştım artık biliyorsun?


Gözyaşı dökmüyorum!
Üzülmüyorum artık, her şeye,
Belki sen gidersen,
Ağlamam da artık!!!


Bir ben kalırım, bir benle,
Yürürüm!!!
Yürü hadi sende yoluna...
Hadi sen de git, sende unut...
Yolcu yolunda gerek!!!
Yolcu yolunda gerek!!!


Demet Akyürek.