İsmim kaybolmuştu önce
Sonra da düşlerim
Hayal meyal hatırlıyorum çocukluğumu
Yatar mıydım anamın dizlerine
Örer miydi saçlarımı
Bilemiyorum


Oysa ben gökyüzünde bir kumru
Okyanusta bir istiridye olmak isterdim
Hani içinde siyah incileri olan
Hazineleri yüreğinde saklayan
Toprağa düşen her tohumla
Can içre can katan
Neden yok ettiniz
Artık soramıyorum


Sonbaharın, son yağmurları da düşüyor
İliğim kemiğim zaten sırılsıklam
Tinim titriyor, tenim üşüyor
Buzullar içinde nefesim
Keşke kardelen kadar cesurca
Meydan okusaydım kadere
Çiçek açmaya dururken
Zamansız sarılan sarmaşıklardan
Boğuluyorum


Dokuyorum tek tek ustaca ve ince
Masal mıydı dinlediğim aşklar
Yoksa ben mi masal olacağım
Buz tutup kristalleşince


Karanlık ve ıssız bu gece
Hüzün yağıyor hiç durmadan
İnce ince
İçimdeki çocuğu kaybettim yine
Ağlayan mevsimlerde




Gülhun ERTİLAV