24
Yorum
46
Beğeni
0,0
Puan
2250
Okunma

Eylül tozu kaçtı gözlerime anne
Yoksa ağlar mıyım durup dururken
Şiir fısıldadı rüzgâr kulağıma usulca
Bak sonbahar geldi yine
Yine hazan yine hüzün
Kırlangıçlarda göç etti
Tadı kalmadı havaların,
Şimdilerde gülümseyen her fotoğrafa
Çelenk gibi esmer buseler takıyorum
Ve yağmurlarına bırakıyorum
Gözlerimi özlem denizinin,
Saçlarım, saçlarım uzamıyor, ne kadar çeksem de
İçimde açan zakkum çiçekleri zehirliyor
Islık çalıyor rüzgâr
Yüzümde koskoca bir pınar
Niçin çocuk gibi çatılır kaşım, yüzüm
Alt tarafı kuru bir hasret
Söyleyebildiğim bütün şarklar
Ekim sabahlarının ürperten serinliğine
Dilimdeki tüm duaları serpiyorum
Evrenin gelmişine geçmişine
Sevda ekip, sevda biçiyorum
Hasretin zehrini yudum yudum
İçiyor, içiyor, içiyorum
Ama bitmiyor anne
Sonra ne Eylül ne Ekim
Özlem yağmuru bu doludizgin
Anlıyorum
Sahi söylesene anne
Ağlar mıydım ben geceleri
Hatırlamıyorum
Gülhun ERTİLAV