Güvercinleri hatırlatacak tüm filmler kaldırılmış vizyondan,
Çift matine kargalar günlüğü filmin ismi “bir zora ki eylül” mecburi seyir,
Musalla taşlarında rekabet, gök gümbür, gümbür, ölüler çıkmış hurdaya,
Yelken açmış şiirler, Müsvette mavilerden, örgüleri sökülmüş lacivert akşamlara
Yağmur gözyaşı penceresinden fırlamış her yangın yerindeki öfkeye, ve içimdeki kalabalıklar, gökkuşağının renklerinden dökülüyor bizi anlatan sevdalara,

Artık ellerimi çekiyorum hınzır akşamların kanıma giren kabullerinden,
Zincirleri koparan kelebekler nöbet tutsun sevginin açık adresinde,
Sapanında taş olmayan çocukların, geniş parklarına bırakalım ölü taklidi yapan kuşları, herkes istiridye toplamasın kumbarasında, ve koleksiyonlardan çıkaralım,
Aşka dair yazdığımız tüm şiirleri, kan kaybı olmadan, ambulans çağırmadan,
Bir dudak payı bırakalım, yalnızlığın son durağı insanın gurbetine, tabut düşmeden,

Yıldızların kaybolduğu yerler, henüz karanlıklar icat edilmemişken,
Kör bir balta insanın boynuna vurulmadan önce, ve insanın kalbine,
Henüz şeytan teşrif etmeden, Nuh’un gemisine binmeye yüz çevirmeden,
Bir Adem düş binlerce gönüllere yeniden, dur dinle kasılma, gevşe, öteleş biraz,
Yeniden tanı, karanlığa bir çocuk resmi çiz, eline bir gül ver, uzatsın kırmızılığını
Güneşe, ve sevginle sobeleş, el bebek, gül bebek büyüt bir ipek içinde yak ateşleri, sonrası sen varsın, yaratıcı var, uyan içinde uyanan güneşin kıyılarına.