ve biliyorum ki
sen de uzaktan özlüyorsun beni
ben de uzaktan özlüyorum seni
dudakları incinmiş bir saç teli gibi
yüzünde kırağı bir yalnızlık
ve gözlerine dökülen bir bulut gibi ağlamaklıyız

ve ben
burada bir şiire sarılıyorum
sen orada bir şairin
seni yazmasını bekliyorsun
kanatları özgürlük yolunda kırılan
bir serçe kadar ürkeğim
sonra yok bir şeyim deyip
ayağa kalkıyorum
oysa senden sonra
sevmekten önce
yitirdim gücümü

yüreğimde demlediğim
bir şiirin ateşine tutuyorum sevdamı
demini yeni almış bir acıyı
dudaklarımda mırıldandığım
bir türküde harmanlıyorum sanki

ve bir gece
seni yıldızlara anlatıyorum
seni ve yüreğimdeki seni
sanki sırtıma batan bir hançeri anlatır gibi

sen yarını güzelleştiriyordun
bense yarını seninle özlüyordum
şimdi yitik bir şiir de
ölü bir şairim ben

ibrahim dalkılıç