Koca şehir yıkıldı dökülürken göz yaşlarımın eşliğinde

Bir güz akşamı sızladı içim
Senden arta kalan kabuk bağlamaz yaramla
Beraber
Arşın murçu deldi bir taraftan düşlerimin göğünü
Kuşlar öldü semalarında
Boynu bükük sensizliğimin rüyalarında
Öykündük tüm şehrin haraplığını
Kattım hıçkırıklarıma ağlayarak



Gün oldum gece oldum
Hicranın bam teline vurdukça çağladım
Tüm dünyanın kederini çaldım gecelere
İnim inim inleyerek duruldum



Bir güz akşamı el ayak çektim hevesimde
Kurban ettim mutluluk müjdelerimi
Hüsran sonlara
Her gece Boğaz’ı süzen melül gözlerimin
Buğusunda hiç oldu anılar
Geride bıraktığın hazin sonla vedalaştı
Ürkek seslerim



Arlandım Arafta kaldım
Yitirdim aklımı ruhum imkansızla kavruldu
Koca arşın zifrine heba ettim biz olmayı
Sağır dilsiz kalarak duruldum

Bir güz akşamı and içtim sevmemeye
O akşamdan sonra
Hep bir yanım eksik durur
Bir yanım perişan



NİLÜFER SARP

10.MART.2018