kenar kenar gez desem kenarı bana batar
yüreğimin için de garip bir aslan yatar.



tuhaf bir tutkunun ,
tam sırtımdan askısındayım,
gelen geçen sürtündükçe biraz kaykılsamda
dupduru suyum akmadan gölleşiyorum.



ellerimde yalnızlığın tütsülü kokusu
uzandıkça tutunamayıp düşen sarmaşık misali
sarkmış yanlarıma
ah anlarıma yanayım
ah sessizce akan kanlarıma banayım.



çekip sandalyeyi
denizin mavisine karşı yaktığım sigara kadar varım
zevkin kölesi olmak an meselesi
dudağımın hemen baş ucunda bir öpücüğün sinsi gülüşü
vurulduğum güne benzer.



kurtuluş ümidine sıkı sıkı sarılmış
garip bir dervişim
üstüme sardığım eski bir aşktan kalan gölgeler
azığım belkilerden ibaret
doymasam da yetiyor dediğim
garip bir öykünün içindeyim
başı ben
sonu ben.



utangaç düşlerim olurdu bazen
sabahın ilk gülüşlerinde kaybolan
silinmeyen makyajı hala gözlerimin kenarlarında durur
parmaklarım korkunun üzerinde gezindikçe
kirpiğin isyanı titretiyor hala ellerimi.



biliyorum bu bir füsun
çözdükçe çoğalan
zamana dağılıp kısmetimi kapatan
evde kalışlarıma adanmış.




Ayvazım DENİZ