Issız yangın ıssız zaman…
Sensin, yolcu, sensin
Olmayan durakta bekleyen huzuru
Hani o garip ve görünmez kitle…

Şiirin dizelerine sızan, sızlatan
Derin sağanakların alıp götürdüğü
Bir ikrar bir yanardöner felek
Bir de içinin edimlerinde şairin
Körebe ve sivri uçlu nameler
Örter üstünü örter de
Devinen mısralara göz gezdirirsin
Belirsiz bir zamanı
Baş tacı bellediğin o sekansı
Sonra da teğet geçtiğin
Hatta tehir edilesi mutluluğun mutlak rotası…

Doz aşımı yalnızlık
Dozu değil de ruhunu öldüren içindeki çocuğun:
Kıyımına hazır ve nazır
Deli cesareti bir yerküre
Kundaklarken onca zaman aralığına sızan
Hulasa yorgun bedenler,
Devrik cümleler kurarlar da kurarlar.
Şiir dilinde hiçliğin teyakkuzu,
Aşkın bitiminde
Ölümü tetikleyen sair hece.

Aslında aslına vakıf
Ama dumura uğrayan yankısında
Sihirli bir sure tadında
Kehanetin erbabı
Yine bilinmez tetiklerken
Gecenin sihrini…

Elden gelen yoksa
Haydan gelen huya gider madem
Dünün atasözü
Yine kıblende donduğun,
Yüreğinde biriktirdiğin
Bir üfleyişte sönen
Kıvılcım yüklü maruzatım
Derinlerin tahakkümü
Aslında noksan ve yorgun iklimlerin seyrine
Doyamazken insan.

Belli ki bir tabu
Gizemin iki hecede su(r)lara gömdüğü hazin son.
Sonrasını öncenden çaldığın
Nasıl da aşikâr
Bin bir heceyi
Boykot eden fevri lehçesinde ömrün
Yüreği makber eyleyen sevda…

Sevdayı kurutan özlem
Özlemi tetikleyen hüzne selam versem de
Sondan başa dönmeyi lav ettim,
İnan derlediğim yalanlardan değil
Dertle buyur ettiğim kaderi
Başım gözüm üstüne yerleştirdiğim
Ne de olsa mahrem bir şiirden
Yana kaygılarım
Aslında matemi yastık
Vicdanı esefle sonlandıran
Bir zümreden nasıl da alacaklı insanlık
Nazarımda külliyen ölüm bellediğim
Her hazin masalı;
Kursağımda takılı bir hicabı
Ertelerken,
Gecemde gündüzümü
Sonumda yoksunluğu saklı tuttuğum.