Dolunay buğulu camların bekçiliğini yaparken,
Bir gece,
Davetli gibi akın ediyor hayallerim,
Her biri adeta bilmece,
İstisna da olsa,
Bazıları çığlık atan, sessiz ve ilginç düşünce,
Halimi anlatıyorum;
Tüm gücümle, kalemsiz, özlem defterime,

Günler peş peşe koşarken,
Sevdiklerimi özlemeye de alıştım,
Seyrek telaşlar içinde,
Sarmaş dolaş sevinç ile kursağım,
Fersiz tebessümlerim eşliğinde,
Eksik de olmuyor merakım,
Meğer sıska umutlarımla,
Bıkmadan kavga ediyor coşkun duygularım,

Kâh gülüyorum, kâh hüzünleniyorum,
Bir bakıma sahne çok hazin,
Israrlı çabalarla ferahlık arıyor,
Ümitlerim, doludizgin,
Hoyrat atalet bir yandan halime gülüyor;
Maskeli ve pişkin,
Gelgitler arasında fırtına kopuveriyor,
Gönlüm aslında çok sakin,

Köşe bucak,
Sadece siluetten ibaret kalmasın etraf,
Kaçacak delik arar sonunda;
Elbet sebep olan taraf,
Bilim derken en başta;
Cahilin oyununa gelmesin eşraf,
Güzel günler özlem olur,
Artık kalmaz söylenecek laf,

Çocuklarımın sesleri kulaklarımda çınlıyor,
Gün doğarken,
Enkazı da özenle toplamak gerek,
Meçhul günleri sayamazken,
Hepsini toparlayan bir damla yaş süzülür yanaktan,
Koy vermeden,
Ardından tebessümlü muhabbet yetişir,
Çay kahkahayla fokurdarken…