Gecenin gözlerinde alevden sular sekînet ile dans ederken
Sol yanıma meyleden dem batar ruhumun ufkuna
Güneşle döner kumda resmettiğim dehr
Yalnızlığın odalarında yeşil gözlerini açar
Durduğum yere
Hiç bir dil baş koyamaz gövdeme
Zihnimdeki seni çizdikçe
Nasıl desem
Kendimi bile duymam
Sende




Can...
Avuçlarımın içindeki denizde yüzdürüyorum mavini
Şurama çarptıkça kaşın gözün
Gönlümün cennetine düşen ay masalını
Nasıl anlatayım sana
Tenine ayak izimi basan
Aynadan gör kendini
Düş perinin nasıl
Sarmalandığını





Kanı bozuk günlerden kalk tanem
Gün ışığıyla pencerene konan kuş
Fısıldamadı mı uzaklardan
Şaha kalkan sesimi
Ninnileri bıraktığın yerden
Desen çizerken çehreme
Duy beni
Sözlüğünde iki hece sızı
Yokluğuna geldim
Sahi sen
Gerçekmisin
Duvarımdaki hududun aklında
Bulabilsem ayaklarını




Kalk hadi
Üstümü öptüğün yıldız dansında
Avuç içlerine kaybolup
Bilinmezin en güzel sırrında esrar
Mührünü basarken geceye
Her zerren yanaşsın yanıma


Kum ölsün
Aşk başlasın