Ne küslükler, ne kırgınlıklar ve de ne dargın ölümler gördüm ben bu hayatta
Ne savaşlar, ne barışlar, ne kavgalar var
Dikenine göz yumup canı acısada gülü avuçlayanlar
Karanlıktan güneşe sığınıp gün bitiminde yine karanlıkta kalanlar...

Ve zamanla öğreniyor insan
Güneşin ve güllerin bir tek kendine batmadığını
Suretlere bakıp nasılda aldandığımızı...


Tuğba Topal
-------


Bir gece düşün ki;
Kan revan içinde yüreğimdeki darbeni püskürtmeye çalışıyorum.
Ve bir sabah düşün ki;
Püskürtüp, bastırdığım darbenin enkazını toparlıyorum.
Kısacası gecemde de, gündüzümde de
Senin açtığın yarayla uğraşıyorum...

Tuğba Topal

-----

Boyası dökülmüş kapılar gibiyim
Mutluluklarım dökülüyor üzerimden, giz olan acılar çıkıyor hayat yüzüne
Aklımda binlerce şiir
Kalbimde tek bir resim
Kulağımda eskiden kalma titrek sesin
Topluyorum arka sokaklarında kaybolmuş yüreğimi
Asıyorum göğe
Kurutuyorum sevdamı içinde
Kurudukça dökülüyorsun sen de içimde
Parçaların dağılıyor etrafa
Yine sen saçılıyorsun kalbimin odalarına

Hiç bir yaprağı olmayan çiçekler gibiyim
Irmaklar boşalıyor
Denizler çekiliyor
Yitik bir ülkeyi hem terk ediyor, hem de korumaya çalışıyor kalbim
Eksik kalmış cümleler düşüyor dilime
Yetim kalmış ismim, yan yana söylenmeyince senin isminle...

Vur kaç yapıyor anılar acıma
Ve ben her neresinden tutunuyorsam bu hayata,
Orada senin gözlerin var.
Bunu sakın unutma!!!

Tuğba Topal