Biz birbirimize iyi bakalım yüreğim,
Zira yine biz iyilestirmek zorunda kalıyoruz kendimizi.
Yalnızlık soğuk duvardır,
Kalabalıklar ise kör gönüller barındırır.
İnsan neresinden vurulduğu zaman daha çok acır canı?
Kalbinden mi?
Yüreğinden mi?
Yanıldığını anlayan beyninden mi?
Yoksa kör bi kurşunla vurulan bedeninden mi?
Hangisi daha çok acıtır canı?

Belirsizlikte mi daha çok kaybolur?
Yoksa bildiği yolun, yanlışlığının çok geç olduğunu anladığında mı?

Bir kaşık su bile değildi, ıslak bir kalpte boğulduk biz yüreğim.
Her mevsim, hüzün döken ağacın gölgesinde geçirdik hayatı.

Dar bir kolidordan, geniş umutlar geçirmeye çalıştık
Boş sokaklardan ele ele hayali aşklarla dolaştık
Bu kadarı fazla değil miydi yüreğim?
Biz seninle kurumuş göllerde bile ne sandallar batırdık
Bu kadarı fazla değil miydi?

Yılgınlık var artık omuzlarımızda,
Küskünlük var bakışlarımızda...
Gökyüzüne bakmasak ne anlamı var mavinin?
Ve şuan baktığımız mavinin bile anlamı hiç yok hayatımızda...
Umutlarımızı bu kadar derine gömdürmemeliydik yüreğim.

Biz birbirimize iyi bakalım yüreğim,
Zira yine biz iyilestirmek zorunda kalıyoruz kendimizi.
Yalnızlık soğuk duvardır,
Kalabalıklar ise kör gönüller barındırır.

Tuğba Topal