Sevgide nasılsa, acıda da bonkördük biz
Bakmadık üçe beşe
Çektik hepsini içimize içimize...
Bu yüzdendir bakmıyoruz artık
Ne geçmişe, ne de geleceğe
Ne acıyana, ne de acıtana...
Sadece izliyoruz
Ne getirecek
Yada yine ne götürecek bizden zaman diye...

Tuğba Topal
---------’
Umudu göğe yükseltecektim,
Başladığı yerde soldu mavisi.
Gökyüzüne asılacak bir tebessümü bile çok gördü hayat bana
Kıyılarımda korkular geziyor çıplak ayaklarıyla
Dumanı tütüyor hayatımın
Yanarken davullar zurnalar çalıyor
Dumanı arasında halaylar çekiyor acılarım.
Oysa bir düşe, bir düşüşe daha yer yoktu
Milimi milimine yerleşen hüzünlerimin içinde.
Vazgeçtim
Vazgeçtim
Göğe bakmayalım...

Anladım
Ne o otobüste ne de o duraklarda yer yok bize.

Tuğba Topal
-----------
Oysa;
Saçlarının ucundan tutundum ben sana
Sakallarına gömdüm hayallerimi
Kalbinin kıyısına vurdu gönlüm
Yüreğinin küçücük bir köşesini evim bildim

Bir avuç sıcaklık için...

Tuğba Topal

----------

Geçtiğim yolların tozu dumanına karıştığı senelerinde bırakmıştım ben sevgiyi. Geçmişin yanlış tarafa akan sularında yıkadım dün gece bedenimi. Teker teker yüzleşirken yüreğim, bir yandanda arınıyordu ruhum. Korkularımı savurdum gökyüzüne, endişelerimi yok saydım ve ölü topraktan toplayıp temizledim tüm umutlarımı. Herşeyi onardım ve yıkılan virane gönlümde yeni bir ülke peydah ettim...
Yeni bir hayata merhaba diyebilmek için...

Tuğba Topal