Bu tarlanın en son son tohumu babam
Kaç yıl oldu hala göğermedi
Gidip gelip bakıyorum toprağına
Bi umut
Bi parmak
Bi göz
Işkın etse inceden bi söz
Kurbanlar kesecem yollarına

Ah allah
Bakkala diye çıkıp dönmeyesim var
Nasılsa geçer zaman iz bırakmaz ardımdan


Ne yazın başı
Ne sonu kışın
Oturup dibine salkım söğüdün
Otursam şafağa sarıp dağları
Üflesem havaya püfür püfür kuşları
Vursam gözüne bi başınalığın
Üstüne üstlük geçsem korkumdan sıvayıp dizi
Ellerimi kavuştursam çaya karşı
Köpürsem çakıl çakıl
Demlensem ören boyu


Teslim olmadan bi önceki an


Gözlerim ardına kadar açık
Kirpik diye kuş astım kapaklarına
İrkildikçe bulut
Ürperdikçe yağmur
Biraz sonra yıldız açacak
Biraz sonra duvarda kurt sürüsü
Tahtada ini



Sesim o kadar güzel ki
Yanık mı yanık türküler söylüyorum
Sarı saçlı Mihriban’ı gömüyorum geceye
Elleri ve yüzü dipdiri
Nefesimi yakalıyor sımsıkı


Tirene binmek iyi geliyor o ara
Yüzümü bandırıyorum bi mendilin köşesine rasgele
Bitkinliğim geçiyor
Bulut geçiyor
Kuşlar geçiyor

Nakarat


İadesiz ve taahhütsüz ömrüm geçiyor
Şehrin ortasından geçiyor sokakları yararak

Sol tarafı büyüyünce kuş olacam diyor
Dilimin ucuna konup marş olacam
Sağ tarafı zarfa sıkışmış zaman
Değermiş
Güzelmiş
İnanırmış gibi


Var olmayan