Neyden korkar insan bu soğukta.
Acıdıkların mı var
Bir nefes istiyorum sadece,
Tek seferde ve bütünüyle.

Sonra içindekiler,
Yazın yağmurunda ıslanan sokak köpeği gibi.
Hem serinlemek istiyor.
Hem yağmurdan kaçıyor.

Donuyor o günden beri,
O kadar aldırıyor ki bana,
İliklerine kadar işlemişken,
İliklerine kadar iplemiyor.

Duyarsa birgün diye hala korkuyor.
Neyden korkabilir ki insan bu soğukta ?
Elimi vermekten de korkuyorum defterlerime,
Kolumdan da fazlasını kapacak gibiler sonrakinde.

Hanidir eskiye akıyor zaman,
Onuncu yıla doğru giderken.
Bu destana bir marşta ben yazmalıyım diyordum
Devrildi herşey yerinden,
Devrile devrile devrime döndü destan,
Dünyanın en uzak iki noktasında durduğumuzu görünce
Bitti devrim.
Yerden göğe kadar haklı isyanlar şimdi.
Benimde bitti devrim.
Özlem sade(ce)
Sıradaki sürgün yerim.

Üzülmeden iç geçirmek,
Tadı mayhoş,
Çakırkeyif olmak gibi
Sepya.
Yada araf, yada başka bir şey
Adını sen koy.

Açıkçası çokta umrumda değil.
Tek bildiğim üzülmeden özlediğim.
Eminim.

Sanırım bu sefer eminim...