_ Giderken

yalnızlıktı yüklerim

hangi yüzüm bana bakıyor bilemedim

bu yol bambaşka bir hüznü yansıtıyor
kılıcın işlediği suçları araştırdım karşıtlıklar yığınağı tarihin gizinde

gece yarısı saatleri saçıp savuruyor
yol akıyor toz kesilen düşüncelerime

vadilerde dörtnala giden süvariler örttükçe ılık karanlık sisi
yanan geceyi gözünde alıkoyan kır çiçeğine inat

kazanmak için kaybetmeyi göze alarak.

_ Giderken

diktiği fideleri arıkta bırakmıştı

ilk hasat kısmetse güze

camı aşındıran rüzgardan sakınarak kuytu bir yer aradı
içine çekti ayın kokusunu ve dağın doruğunda yaşadığı çalkantıyı

düşleri vardı her düşün ardında geceleri üstünde gündüzü yıkayan
adı konulmayan bir şey nabzında atıyordu

yine de türküler devşireceğim dedi geçip giden bulutlardan
dağ tepesinde bir meşe olamazsam gölün içinde bir saz

düşleyerek uyutuyordu doruğunda dağın yıprattığı gövdesini.

_ Giderken

sıvaya dönüşmüş siste

kavgayı başka bir yere götürdüler

ölü bulundular
ama hâlâ ılıktı vücutları
kocaman yüreklerinden başka silahları yoktu

yedi kat dünyanın gergin halatlarını çekip elleriyle
takvime bağladılar
zamanın bir yerlerindeki bu büyük katliamda

dimağ belirsiz
yol ise yarı aydınlık
her birinin göğsünde elli kurşun

boz bulanık termal görüş bakışıyla geri çekildiğinde ufuktan.

_ Giderken

her gecenin üçüne

yeniden boy veriyor hüzün aynadaki yüzümde.