Elinde ne kalmış, mektup ve resim
Tutuştur kibriti yak arkadaş yak
Sorma neden sitem, kokar nefesim
Söyleyene değil söyletene bak

Bülbüle aşiyan güle ne olmuş
Sevgiden söz eden, dile ne olmuş
Küfretsem, kime ne, ele ne olmuş
Söyleyene değil söyletene bak

Taşlara çevirmiş gönlümü benim
Tarumar eylemiş ömrümü benim
Çok ağır bulsanda sözümü benim
Söyleyene değil söyletene bak

“Ukala, dik başlı” her ne dersen de
Umurumda değil, sitem etsende
Gönlümde öfkeyi fark etmesende
Söyleyene değil söyletene bak

Çıkmışsa ok yaydan, bulur hedefi
Hedef; orkestranın o kahpe şefi
Mevzuu hakaretse, benim halefi
Söyleyene değil söyletene bak

Şairin “öfkesi” sevgisi kadar
Büyüktür, yandı mı “her şeyi yakar”
Bu gönlün, yüreğin, lisan’ı “sakar”
Söyleyene değil söyletene bak

Biz böyle değildik, kem söz etmezdik
Nicedir kalp kırmak, nice, bilmezdik
Zehrine sabreder “yılan” demezdik
Söyleyene değil söyletene bak

Daha ağırı var, varmıyor dilim
“Edebi edepten” uzak değilim
Üç beş küfre varsa “biraz meyilim”
Söyleyene değil söyletene bak