Daha kırkı çıkmamış edebiyatçıların
Yüzü suyu hürmetine bu kasavet
Ne de olsa,
Bir doğarken,
Bir de ölürken kırklanır ya insan!
Susalım bakalım...



Didiklenmiş bir ömürden
Efil efil eser yaralar
Savrulur kabukları sonsuzluğa...
Kimi mahpusta
Kimi kayıp!
Konuşmak ayıp
Yazmak külli haram!



Şer bellettiler, çocuklara gülmeyi!
Türkü söylemeyi!
Sevda bir kuş zaten
Kanatları yolunası, kırılası!



Savaş sözcüğü literatürde baki kaldı
Karşıtı yasak, söyleyemem!
Gölgemize sığınıp
İçimizin içini oydular
Yaşlı bir ağaç gibi...



Sevinçlerimiz birer balon
Anlık şişip anlık patlıyoruz!
Ağlamalarımız yollar boyu
Dağlar ardı...



Duymasalar da sesimizi
Umut bağlıyoruz yarınlara
O yarınlar ki,
Sarı saçlı, kara kaşlı,mavi gözlü
Ya da yağız...
Hepimizin çocukları!






16:00/ 4 Şubat

Sevtap Kaya Nurgönül