İstemiyorsan
Giderim elbet

Çıkar giderim
Mabein olan evinden
Öyle sessiz kaparım ki kapıyı
Anlamazsın
Aslında kapananın bir ömür olduğunu
Anlayana dek

Çıkar giderim hayatıından
Yükün olmam omuzlarında
Usulca iner
Yok olurum
Anlamazsın
Üzerine çöken karabasanın
Aslında sen olduğunu
Anlayana dek

Çıkarım senin evreninden
Hissetmezsin
Evrenler üzerine geliyorgibi
Olana dek

İstemiyorsan
Buharlaşabilirim hatta
Soluduğun havaya karıştığımı
Anlamazsın
Nefes almanın zor geldiği
Günlere dek.

İstemiyorsan
Giderim elbet
Uğramam senin dolaştığın sokaklara
Denizi yalnız seyredebilirim
Martılar gelse bile yanıma
Tembih ederim
Söylemesinler beni sana.

Yalnız da otururum
O köhne balıkçı kahvesinde
Anlamazsın
Giderken seni yanımda götürdüğümü.

Giderim elbet
Kahrolsam da
Erisem de
Giderim
Anlamazsın gittiğimi.