Zaman…
Düşkün mizacında ıslıklar çalan.
Ne zaman bir ukde kalsa içimde,
Derlediğim hikâyelerin göbeğinde
Ölmekle itham ediyorum kendimi
Ve sivri dilini kalemin
Sonra da ıslıklanan masumiyeti
Yaftalayanlara şerh düşüyorum.

Iskalanan hangi harfse
Belki de sonu olmayan bir hikâyenin
Ölü kahramanı
Ya da tırnak arasında
Fıtratı gizemin
Ve alıntı bir duyguda sere serpe
Terk edilmişliğin yanlı isyanı.

Ne zamanki bir göle rast gelsem
Hazan öncesi ufkunda zamanın,
Aman vermediğim duygulara mı özlemim?
Aşkın gıyabında bir ritüel,
Ölü imgelerin derdinde bir ozan
Ve aralıksız kanayan yaram…

Ara vermeden yaşadığım ne çok duygu
Aralıksız hazanla yüklü heybem
Duru yüzünde ölümün
Soytarı bir kelam
Yine harflerin Tanrısı kalem.

Ölsem şu an
Aslında ölü taklidi yapan
Bir şiirden de alacaklıyım hani.
Derken dirilsem ikinci dizesinde ölümün…
Ne tuhaf,
Şiir ve ölüm iki yakın arkadaş.
Ah, bir de nifak sokmasalar
Aşkla şair arasına
Ya da sevdiğini sandığı hangi bulut ise
Üzerinde yaşadığına delalet
Ve öfkeli bir zümreden kaçıp
Sığındığım yalnızlık kokan asalet.

Kekremsi heceler cirit atıyor.
Tanrım, ne temaşa!
Bir satır daha ekledim işte
Hayat hikâyeme
Ve dizdiğim onca şiirdense
Dizemediğim sıraya yüreğin pervazında
Ne çok insan,
Oysaki her birini ayrı sevdim,
Desem
İnanır mı bana Tanrı?

Gül cemalinde annemin
Bir buse daha kondurduğum gizemin
Hele ki rahlesinde yüreğin
Dingin bir aşka özlem,
Demek bile cehalet
Ne de olsa aşkla barınmadı gitti
Huzur
Belli ki saf kan cahilim
Aşkı anarken dahi
Duyduğum şu terennüm yüklü özlem
Bir de dingin bilirdim aşka dair
Tefrikasında ömrün
Dinmez de dinmez hazan yüklü kelam
İfşa ettiğim değil de
Altından kalkamadığım
Şu sefil düzen.

Aşkın selamına dair bir hutbe
Hutbe tadında bir güfte
Andığım kadar anıldığım
Anıldığım kadar da unutulmaya biat.
Şimdi gidiyorum ölüme
Şiirsel bir tınında
İçimde raks eden
Şu sakil rüzgârdan da kestim artık umudu
Bir elemden
Bir Keremden nasiplendiğim
Aşkın çapağına dahi kıyamadığım
Suskunluğun mezarındayım da artık
Dirliğim, birliğim kalmasa da
Bil ki dualarımda tutuklu bir hecesin
Heceden öte
Sirayet eden tek bir nefes.

İndinde olsam ne çare?
Sefil geldim sefil gidiyorum.
Sorsam da söylesen;
Asla olmaz bilirim
Bu derde derman
Ne de olsa kuytularında yüreğin
Bir garip ferman
Şiir diye sığındığım şu metruk dizelerde
Kaygılı bazense öfkeli bir sitem
Aslında kıyamam tek yaşına,
Desen de ölsem ansızın
Belki dirileceğim bir sonraki şiir adına
Tüm telaşım.

Hadi, gidelim yolumuza
Keşke olmasaydı tek teneffüs
Yine şiirin çekerken hücrelerime
Aslında metruk bir haleden nemalandığım
Şu gölgelerde bile bulduğum
İlham.
Hani gecede saf tuttuğum,
Hani saflıktan medet umduğum,
Hani dirayetime koymazken tek kanca
Ben hala nasıl oluyor da
Takılıyım gökyüzüne?