2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
883
Okunma
İnsan bu inkar eder emdiği helal sütü
Bir kendisi haklıdır, başkalarıysa kötü
İnsan bu doğuranı keyfine köle eder
Secdeyi ,,anasına’ değil de ele eder
İnsan bu, zevki için, sevdiklerini üzer
İki yüzlüyse onda ahde vefa ne gezer
Başına bir şey gelse, kim üzülür, kim ağlar
Millet sadece der ki: bizimdir kalan sağlar
İnsan bu hep ağlatır gül gibi annesini
Yakıp dağlar, kiniyle, sözüyle sinesini
İnsan bu, annesini, kırar şişeyi kırmaz
Onu çok sevdiğini ayık iken haykırmaz
’Sözünde durur’ onu, keyfi için ağlatmaz
Güldürmek var iken karalar da bağlatmaz
Sen bilmiyorsan değerini bir bilen çıkar
Ona tapar, gül gibi, çiçekler gibi bakar.
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz