Adı Tikenli olan mahallemizin gülüydü Halide yengemiz
Eskinin iki katlı ahşap evlerin birinde
İki ayrı hayat yaşanılan görkemli evin
Geliniydi bir zamanlar...

Endamlı gelinin giriş katta damları,kaylar denilen yerde bağları vardı.
Mahallenin uzağını yakın eden,işlerini gören,sahibi gibi uysal mı uysal
Güzel gözlü emektar bir eşekleri vardı.
Mahallemizin süt ihtiyacını karşılayan inekleri bile vardı üstelik
Gelindi o yorulmak nedir hiç bilmeyen
Evle bağ arası mekik dokuyan uykuya hep hasret kalan
Gözü gönlü tok olup,aç olanları emeğiyle sevgisiyle doyuran.

Üst katın cumbasından ne de güzel bakardı hayata Halide yengemiz
Balkonu olmayan evlerden sokağa çıkıp oturan komşuları
Bağıra çağıra oynayan biz çocukları görünce dayanamaz
Çıkardı mahalleyi kucaklayan sesiyle...
Güzel ve özel bir sesi vardı hala kulaklarımda çınlayan
Şarkı türkü bilmezdi ama bizler onun güzel nağmelerini
Şarkı gibi dinler dinlerdik.
Bitmeyen enerjisiyle,neşesiyle,gülüşüyle ağlayanı güldürür
Güleni ağlatmaz,hiç kimseleri kırmazdı O
Kim bilir onun da canı yanardı,kanardı,derin hülyalara dalardı belkide!

Bir gün geldi yorulan bedeni hastalandı Halide yengemizin
Hala anlamak istemiyordu,gülüyordu hastalığına bile meydan okurcasına
O herkese ilaçtı,merhemdi,şifaydı,sanki dersin hızır acildi her derde koşan
Kendini hiç düşünmeyen,fedakar bir o kadar da cefakardı aslında
Ne zaman nerede görseniz onu,yüzüne yakışan gülüşünü
Nasılda hemen kondururdu gül yüzüne
Lakin yoğun bakım odasında korktuğu aletlere bağlıyken
Bu defa ben ona gülümseyerek seslenirken,gözlerinden akan yaşlar
Benim içimdeki dev dalgalara set olmuşken
Elimi sımsıkı tutuşundaki sevgisini,yüreğimin ta derinlerinde hissederken
Ayla...Ayla diye başladığı devamını getiremediği sözlerine
Mahallemizin direğine tercümanım bugün!

Kısa hayatına ne çok şey sığdırmıştı,mahallemizin sevilen Halide yengesi
O ektiği bağ hariç,herkesin gönüllerine ne çok sevgi ekmişti
Ah bir bilse,görebilse,eskisi gibi bir de gülüp geçse
Şimdi mahallemizde ne ondan,ne de eskilerden bir eser yok,yok!
Birbirine yapışık dost evlere giren çıkan da yok!
Yok bir ses seda,evler bile sahipsiz hala yasta!

Geçen gün mahallemize yeni yapılan parkta oturdum.
Ne de güzel yakışmıştı mahallemize ama hüzün hakimiyetini çoktan kurmuştu.
Ben mi hüzünlüydüm yoksa mahallemiz mi küsmüştü?
Anlayamadan vakit geldi geçti,bir su gibi,ömürler gibi...
Anladım ki,her şey sevdiklerimizle yaşandığı anda güzelmiş!

Sonra...

Mezarlık ziyaretlerine gittim mahallemizin,hemen şuracıkta
Orada aldı beni bir sevinç,görünce hepsini bir arada
Yalan değil inanın aynen mahallemizdeki düzen gibiydi
Mahalledeki ahalinin hepsine ayrı ayrı dua ettim
Halide yengeyle de konuştum ama bu defa gözüm yaşlı
Mutluydu,gülümsüyordu,duyuyordu ama konuşamıyordu sanki!
Bazen düşünüyorum da hikaye mi oluyordu her şey
Bir varmış bir yokmuş gibi...
Aslında güzel bir masaldı
Mahallemiz,çocukluğumuz,yitirdiklerimiz
Ve bir de Halide yengemiz!

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 21.06.2014