ey çocukluğumdan gelen nefes
yüceltirsin söylemlerinle beni
alıp bir zaman tüneline
yaşatırsın o eski mutlu günleri
sarıp sarmalayıp ergen düşlerimi
saklı koynundan ,söktürürsün gecenin
yüklersin umudun kanatlarına


sen’ki ruhumun duvarlarından süzülen
kutsal berrak suyum

sen’ki yüreğimin dehlizlerinde
katre,katre aşk damıtanım

bakışlarının sinesinde
bilenirken zaman
katre,katre düşüyordu hayalin
yorgun gecenin kanatlarından

ey gözleri,kara ve derin gölleri, kıskandıran yar
ey gündoğumunun öncesinde doğan güneşim
kurşuni ayazları çökerten
karanlık suların sinesinde, harelenen mavi umudum

ey günü gözleriyle uykuya yatıran yar
ey küçük deresine , köpürerek koşa,koşa gelen ırmağım
ey yüreğimde sabırla yanan aheste ateşim

şimdi kaçıyor benden hüzün
şimdi çözülüyor yüreğimden
acılı yılların attığı her düğüm



HÜLYA ÇELİK