Perdeleri açılmıştı artık
Karşımda oynayamıyordu
Gözlerimle tartıyordum
Görmüyordu
Sözleri ezberden yırtık
Ederi kendinden çürüktü



Gecenin karanlığı düşmeden; gösterdi gerçek yüzünü
Çünkü tuttuğu nöbet göstermelikti
Ve makbuzu sahte yüzlerin ne ilkiydi, ne de sonu
Dilinin benzi solmuştu artık
Vasıfsız yüreğiyle,
Baştan kötüye komşu olmuştu siyah çizmeleriyle



Karşımda bir mısra yazmaya çalışıp;
sivri akıllı yerlerin kaygan olduğunu unutmuştu
Zaten boğazının sekizinci boğumunda
Orkestraya şef olup çoktan unutulmuştu
Hafife alan ellere, rabbim ne kasisler sunmuştu
Yüreğinin bezirgânı tartıda kendini eksik bulmuştu



Adam evlâdı olmaktan yoksun
Bîhayâ, yediğin lokmalar hâlâ ağzında masun
Beşer şaşardı, şaştın kaldın
Aklın yosun tutmuş, değerine günaydın
Güman eylemem ortada halin
Soruya hacet yok, bakılırsa derin derin
Artık dinletmez kendini nankör ezgin



Müdânâ etmem, ederim yemin
Karşıma çıkma sonun olmasın hazin
Benim veznim şaşmaz tahtada
Zeminim kaymaz seninki gibi, doğru yolda
Unutma
Eden bulur bi selâyla öteki dünyada.



Bir Elif Miktarı 🍃