bir düzenbaz
bir sobanın yanında .
beyaz bir kedi ilişiyor gözüme
nasırlaşmış ellerle sevilmiş.
sokakta fırtına var
ben boynumda örgüyle
elimde kalem parçalarken
saldırıyor üzerime, boynuma dolanıyor
sokakların kirli
ve şerefi hırplanmış uğultusu.
Ben kor zeminlerin
en çok da dikenlerin içinde
kaçarken güçlendim
ki bunca korku, beyaz bir saadeti
kana bularken
önceleri avuçlarım açıktı
sonra yumruklarım
sonra kan... sonra kemiklerim soyuldu.
her sokağın
her sokakta bir kaldırımın
bazen bir uçurumun yüzükoyun
yada yan yatışında saklanan
korkak ve çekingen sürüsüydüm, ben ve ben.
parmaklarım tütün içinde
yemek pişen evlerin bacaları ağzımda
bir yabancıydım senin tırmalanmış göğsünde.
bilsem ki ölmek getirecek
yada ölmemek için soluduğum hava
gülünç tabloları karşıma,
o zaman çığlık atabilirdim
belimdeki dergi, ve ceketimin üzerindeki deha
taşıyacaksa bütün soyulmuş acıları
etlerinden bağımsız yürüyen kemikler
bilsem ki getirecek
bilsem ki tarlaların uçlarında korunmasız
taşlanacak bir ağaç olayım
belki o zaman topraktan çıkartıp ellerimi
gökyüzüne tekrar açarım...
Siyasi bir sendrom
alıngan bir devlet adamı
bir keş... Belki bir şair.
Kendini öven bir mürekkep.
Düşman olacak ben yatağıma gelmeden
hemen mezarlıkları geçince
bu düşüme karışan cinler.
sabah karşıları hoş değil gecelerin
İyi bir evlat
ağabey
çocuk olarak yetinmeyi bilseydim.
Aklım yükseklere çıkmadan
önce ağlamayı öğrenmeden
bağırmayı bilseydim...
Vals ile gelen bir hayaletin
eteklerine sığınıyorum kimse taşlamadan.
yüzümdeki bereketi
ruhuma indiren bir sır ile gizliyorum.
Karabasanların korkularında gizleniyorum.
Yolları ev edinmiş kimse farketmeden
bu şeritleri bir bir
her birinde izim kalırken
kimse farketmeden geçmeliyim.
Zor bir ölüm....
Bu çaresizlik.... mayınlar içinde sezdiğim
aman basmayayım dediğim
zararlı bir değişken sanki
basmasam da durduracak
beni yüzümde bezle
kulaklarımı keserken görecekler.
dövüşmek için geciktim
ama bileğimde kuvvetim
ölmek için sakladığım meleğe,
çünkü ben konuşurken gücümdür dilim.

Bahattin BERKDİNÇ