Bir melek tanıdım hayallerimi süsleyen, ani bir şekilde çıktı karşıma.
Emsali görülmemiş benzerliklerle girdi hayatıma.
Tarumar olmuş yüreğime merhem olmaya gelmiş adeta.
Ürkek bakışlarla hayranlığımı belli ediyorum belirsiz tümcelerimle..
Lal oldum karşısında galiba ruh eşimi buldum sanki..
Geri dönüşü olmayan bir hayatın başlangıcımı yoksa? İnanmak istiyorum.
Emin olmak istiyorum. Gerçekten sevmek istiyorum, her şeyimle onun olmak istiyorum.
Ruhum bedenim yalnızca ona ait olsun istiyorum. Her anımda benimle olsun istiyorum.
Çekiniyorum, korkuyorum, geçmişimi düşünmüyorum ha oysa onunla mutluyum.
Elimi uzatsam tutar mı ki? Yarılarımı sarıp sarmalar mı ki? Beni sever mi ki?
Güneş gibi parıldıyor yüzüme, gözlerim kamaşıyor, şımarıyorum bazen.
İnanması güç bir duygu, umutlarım tükendiği anda, beni mutlu ediyorsun.
Mutluluk işte huzur buluyorum ışığınla beni aydınlatıyorsun.
Olumsuz anlarımda bile bana neşe katan zamanı utturan sen değil misin?
Lüzumsuz bir hayat yaşadığımı seni tanıyınca daha iyi anlıyorum. Ve kendimden utanıyorum.
Uzun zaman önce neden hayatımda olmayışını düşündükçe kendime sitem ediyorum.
Rüzgar esintisi gibi aynı koridorlarda yürümüşüz biirbirimizden habersiz..
Mutsuzluğumu, umutsuzluğumu, yalnızlığımı anlatırken övünürken, kendimi kandırıyormuşum meğer
Umut ışığım oldun benim, her cümlende kendimi görüyorum. İsyan ediyorum hayata.
Suskunluğum bir mesaj oysaki her anımda seni düşüyorum… Farkında olmadan gelecek düşlüyorum.
Utanıyorum kendime kızıyorum. Neden daha önce tanımadım varlığından haberdar olmadım diye.
Ne demeliyim bilmiyorum. Nasıl kendimi sana anlatabilirim ki…

Bir gerçek var ki, sözlerimde seni heceliyorum.
Yeni yılda olmasını diliyorum.