sanki yalnızlık bir kelimedir örtü örmüş yüreğime
bir sessizlik çemberiyle
elim buz kesilmiş
dudaklarım kurumuş bir nehir yatağı
sonrasını bulmaya çalışan bir rüyadayım sanki
ve sonrası olmayan bir gerçekle yüz yüzeyim
sanki çarmıha gerilmişim
sanki kurşuna dizilmiş bir mahkumum
ama umuduma katık yapıyorum seni
sen yüreğimde gezinen bir şiir kadar güzelsin bende

sonra ölüm kol geziyor üstümde
cesedine basılmış bir mezarım sanki
ve çiçekleri kurumuş bir bahçe
güneşi doğmak bilmeyen bir kış mevsimi
yüzü soluk bir çocuk hüznü
ve annesinin sütünden kesilen bir çocuk kadar çaresizim

sonra çölde kalmışım
bir damla suya hasret yaşarken
bir ateşin çemberinde alev alev yanıyor bedenim
sonra beynimden yüreğime seni düşünüyorum
sokakta yaşayan çocuklar geliyor aklıma
yalın ayak koşan çocuklar
üşüyen parkasız çocuklar
ve nal sesleriyle ordular geçiyor göğsümden
panzer altında ezilen bir ceset kadar sessiz soluk alıyorum
nefesim boğazıma düğümleniyor
yarına dair bir cümle kurmaya çalışıyorum
ve kurduğum her cümle bir bir kurşuna diziyor beni
sonra elden ayaktan düşen bir söğüt yaprağı kadar üşüyorum
oysa bir çınara sırtımı yaslamıştım
sırtım kamburu oynayan bir palyaço

ve ölüm öyle sinsi yaklaşıyor ki insana
sanki mutluluğunu almaya geldim dercesine yüzüne bakıyor
yalanı yanlışı telaffuz etmeye çalışırken çaresizliğin
acılar bir kaç özlem daha vuruyor yüzüne
yüzün eski bir resim hatırası kadar cansız
aynalar öyle söylüyor

sonra yüreğin idama giden bir mahkum kadar ürkek şimdi
ve göğüs altında ölümü bekliyorsun sessizce
yaşamak kundaklanmış bir kent yalnızlığı sanki
ve coğrafyası yetim kalmış bir çocuk hüznü gibi yüreğin
sonra yüreğine paslı bir kilit vuruyor hayat
ve içinde yaşayan bir kelebek ömrü kadar soğuk ellerin

sonra sevda üzerine bir çok cümle kurabilir insan
ama özlemek cümlelerle anlatılmayacak kadar zordur
yokluğunda yüreğimin arasına sıkışan seninle
yüreğimi darma duman eden yokluğunla savaştım
ama hep ben kaybettim
çünkü ben seni kaybetmemek için
hep ölü numarası yapıyorum
ve ölüm öyle sinsi ki
seni özlerken öldüğüme o bile inanmıyor

ibrahim dalkılıç

30.12.2017
23.15 izmir