Gözyaşları pınar oldu yüreğinde çağladı da çağladı
Çağladıkça içinde duygular bi çare ağladı da ağladı
Ne yaptı ise anlatamadı dertler açan merhametine
Söz geçmedi derinliklerde çiçekler açan inanca
Abasının altından yüreğine vurdukça vuran vefasızlar
Bir bir geleceğe dair umutlarını yerle yeksan eyledi de
Dudakları, yüreği gülümsemeyi eksik etmedi etrafa

Neydi günahı anlamadı velhasıl kelam bir türlü
Kendi kendine " bunda da vardır bir hayır" diyip
Dört elle sarıldı hayata, tutunmaya çalıştı var gücüyle
Hercailerin iyi niyetini sürekli hançerlemesine rağmen
Vazgeçmedi, vazgeçmeyecekti biricik ciğerpareleri için
Kara bulutlar yağmur olup yağsada, aman vermesede
Gülecek, güldürecek, yaşam sevincini yok etmeyecekti!

Gönül bahçesini düşünmeden tarımar edip soldururken
Bencileyen duygulara, heveslere bir hiç uğruna çiğneyip,
Yargısız infazla kurban vermişlerdi yeşerttikleri sevgiyi
Düşündüde ordan oraya sürekli savrulan heyhat ömrünü
Küçücük yürek, nasıl olmuştu da art niyetli koca duygulara,
Kucak açıp, sarıp sarmalamış güzellikler saçmıştı hayata,
Yüreğine dokunmayanların, yüreğine dokunup, var olmuştu..?

Dolup dolup taşan, yerinden fırlayacak gibi atan yüreği,
Aniden, hırçın denizin sukunete erdiği gibi sukute erdi
Yeryüzü, gökyüzü sanki sukute eren yüreğe ağlıyordu
Bardaktan boşanırcasına yağmur, şimşekler eşliğinde yağıyordu
Yüreğinde ki gülücükler gözlerine vurmuş, gözleri ışık saçıyor,
Kafasında deli deli esen düşünceler, sorular, cevabını bulmuş,
Sanki içinde sürekli yanan, sönmeyen inancı mükafatı olmuş,
Çıktığı ebedi yolculuktan geriye sadece hafızalardan silinmeyecek,
Gülümseyerek, ışık saçarak, bakan bir çift gönül gözü bırakarak...!!

29.12.2017 Ankara P.ÇETİN