Uçsuz bucaksız engin denizin derinliklerine,
Arınmak adına dalıp gidiyorum pervasızca..!
Kaybolmak, unutmak istiyorum derinliklerde!
Sevgisizliğe, hicrana, vefasızlığa dair ne varsa,
Yaşamak "sevgi, vuslat, vefa...olmalı" diyor
Susuyor yürek suskunları oynuyor sanki
Yaşadıklarını düşündükçe utanıyor gidilen yoldan!

Gözyaşları sel olup, akıp giderken yolunu bulacak,
Kimbilir belki de geçmişten geleceğe açılan kapıda,
Köprü olmayı zamanla öğrenecekti, umulmadık anda.

Uzun bir sessizliğe gömülüyor, gözlerini kapatıp,
Filim şeridi gibi mazide ki anılar canlanıyor bir bir
Düşünmeden harcanan yarınları,
Sararıp solan umutları,
Talan edilen hayalleri,
Ellerinden kayıp giden masumiyeti,
Çaresizce peşinden gittiği idialleri,
Katledilmişti akıp giden sancılı yıllarda..
Yaş kemale erdikçe daha çok farkediyordu
Yürekler de bir türlü dikiş tutmayan bahar çiçeklerini!

Dilinden anlamıyorsan en güzel açan çiçekler bile,
Gün gelir bir gün mahkum olur dallarından kopmaya..!!

Öyleyse, kimbilir belki de akıp giden ömründe,
İçinde ki rengin diline yön verecekti..!,

Yüreğine zincirle bağlı prangaları söküp atacak,
Ayın etrafında ışık saçarak raks eden yıldızlar gibi
Gönlün derinliklerinde hercailerin unutturdukları
Muhteşem mavi gökyüzüne doğru yelken açmak üzere,
Bıkmadan usanmadan var gücüyle küreklere asılacaķ,
Yoluna çıkan fırtınalara göğsünü gere gere siper olup
Bahar çiçeklerinin diline gönülden kulak verecek,
Yağmurlu gönüllerle değil, güneşli gönüllerle yol alıp
Yürek sesinde ki yaşama sanatıyla vuslata erecekti!!!

Yağmurlu günlerin üzerine ne zaman güneş doğmadı ki,
Kimbilir belki de herkesin içinde ki dilin rengidir yaşam!
Dillerde saklı rengin muhteşem gücüne eyvallah...!!!

02.01.2018 Ankara P.ÇETİN