Meylim var hüzne,aşka,savaşa...
Meylim var bir damla suya,ataşa.
Çocukça bir bakışa.
Meylim var bir kırık cam parçasına.
Yüreğe batan karmaşaya.
Hoyratça girerken rüzgar bir menfezden,
Meylim var soğuğa, kara kışa.
Bir yokuştan iner gibi her geldiğimde yanına,
Meylim var kalbindeki atışa.
Gönül binam sen sen yükselirken,
Meylim var koyduğun o son taşa...
Dokunurken ellerime yüreğin,
Hep bir telaş bir kargaşa.
Meylim var sana ulaşan her yokuşa.
Ve her baktığında,
Hızla ve koşar adım,
Bir yürüyüş başlar içimde.
Yolum yolunda.
Çizgilerini takip ederim yüzünün.
Sensiz buruşmuş bir yaprak gibi,
yalnızım.
Rüzgar tutuyor ellerimden,
Ben sensiz susuz bir kır çiçeği gibi savruluyorum.
Hafif kavruk bir tadı var sesinin.
Ben sensiz kuru bir dal gibi kavruluyorum.
Meylim var canına, ve sen güneşi topluyorsun üstüne.
Tuhaf bir itiraftır bu sözüm.
Meylim var canına ve canımı yakan da sensin,
Canımı yapan da...
Rüzgar