1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
633
Okunma
ne zaman aynaya baksam dudağımın üstünde bir gül
fırlatıp çıkarıyorum kendimi bu sahneden
duvara yaslanıp kalabalık oluyoruz
biri geçmişinden bahsedip geleceğe küfrediyor
diğeri kafesinde dönüp duran sıkıntılı arslan oluyor
yarın yine
yarın yine
devam ediyor bahçeleri kuşatan sarsıntı
biliyorum biteceğini
ilelebet gülümseyen bu anı saklamanın mümkün olmadığını
biliyorum
fakat baharın tadı öyle keskin ki
kimse çemberin dışına savrulmak istemiyor
sonsuza dek var olacak bir sevgi için
akıp giden senaryolar
hayatın dudağını tadan tebbessüm
teselli ediyor geçen mevsimleri
bir yaz akşamı bahçelerin yanağında
şımarıp şımarıp
bekliyoruz ansızın öpülmeyi.
Cevap Yaz