Zaman çok acımasız insan ise biçare
Ne çok şeyin üstünü örtüyor kara toprak
Birden yitiveriyor yüzde beliren hare
Aniden dökülüyor dallardaki son yaprak

Gözden süzülen yaşa kim bedel biçebilir
Riya denen zehiri bilmem kim içebilir
Sevdim diyen bir Adem, nasıl vazgeçebilir
Ne çabuk dökülüyor dallardaki son yaprak

Ne yapsak çaresi yok sanki kolumuz bağlı
Yürek ezelden yanık içimiz fena dağlı
Hüzün kuşatmış gibi her yeri sollu sağlı
Zamansız dökülüyor dallardaki son yaprak

Geceler gündüzleri koynunda saklıyorken
Acının kaynağını an be an yokluyorken
Arınıp riyalardan maziyi aklıyorken
Çaresiz dökülüyor dallardaki son yaprak

Bazen bir düş kalsan da hep varsındır düşünde
Sen kadere kızarsın o yaşar gülüşünde !
Bir gonca gül olsan da yareninin döşünde
Habersiz dökülüyor dallardaki son yaprak

Dosteli yaza çize doldurdu yaprakları
Acıyla ıslansa da güzelim kirpikleri
Baş eğmek yasak diye reddedip toprakları
İsyankar dökülüyor dallardaki son yaprak