değirmen aklım
ve tel tel çözülen zeytinler
gözümün dumanından omuzuma inen...






bahçelerde ben mi ağacı doğurdum
ağaç mı beni bilmem ama
ellerim al damar dallarına
gök telaş üstümde
çocuklar lezzetinde tadın
toprağa tebessümü bulaşmış
nurla büyüyenler
açınca melekler kapımı
uzadı ayağım
öyle işte...






düşündükçe seni
deliler dişlerimi söktüler
ah işte düğüm üstüne düğüm
bana göre değildi
kıyamet kopması kalabalık
neydi o günler çocuk
karanlık dalga dalga
kamaştı insan yiyiciler
gruplarında kılı kırka yarıp
suyu bulandırdılar








yar yüreklerimizde gizli her şey
sevmek gizli
ölmek gizli
ağlamak gizli
olsun
güneşle
gök mavisi bir kanın zerrelerinde
sızladım ben
bazen uzağında
bazen yakınında
kimse anlayamadı
bambaşka
gel gitlerimi
senden
başka







unutmadım
bu engamede
çokca vazgeçer gibi yaptığımı
hele bir andı ki
öfkenin üzerimde soyunduğu
ardımda kalan yaşını
yorulduğunu
ben gördüm
neydi o günler
düşündükçe seni
dilinde dilimi
bulduğum
çocuk






bir kalem
bir ince sevda belinde
bir`iz...



iyi olacak
iyi olacaksın
iyi olacağım

zoru başarmaktır hayat
fark bu çocuk