1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1053
Okunma
Sende gidince,
Esmer bir yalnızlığı öptüm dudaklarından.
Çok zaman hüzün koktu ellerim.
Şimdi farkında değilsin,
Islanmıyorsun yağan yağmur da
Halbuki;
İçinde ki yangınlardan ben geçiyorum.
Ve ardıma bıraktığım bir acıyı,
dizlerim de uyutup,
gidişini izliyorum.
Sesim çıkmıyor.
Şimdi,
bir kaç mısranın üstünü karalıyorum
Her seferin’de
kamburu çıkmış yalnızlığım
sancılı bir akşam doğuyor ellerime.
Düşün ;
Sen benden giderken,
Üstü açık bir kadın vardı,
Ve çırılçıplak bir kalbin üstünde ayak izlerin.
Tıpkı bel kemiğine ihanet eden bir suçlu gibi.
Hiç silinmeyecek...
Özge Özgen
5.0
100% (4)
