Yar’dan gelen bir haber yine üzdü bu akşam.
Umutsuz kalan gönül uzun yüzdü bu akşam.

Ne rüzgâr, ne bir çığlık, sessiz, dingin sahiller,
Dalgasız deniz suyu camdan düzdü bu akşam.

Dünya denen bu handa kalmadı bir arzusu,
Kızıla dönen ufku son kez süzdü bu akşam.

Naçar kalır yüreği çözümsüz kalan aşka,
Ettiği yeminleri ilk kez bozdu bu akşam.

Yoruldu düşünmekten belirsiz geleceği,
Sorunların tümünü kökten çözdü bu akşam.

Bir demet huzur için çıktığı aşk yolunda,
Yaralı yüreğine çare tuzdu bu akşam.

Merhametsiz sevgili bil ki bu yoksul âşık,
Miskin bir dilenciden daha yozdu bu akşam.

Aşk aşk diye inleyip ağıt düşerken dilden,
Yüreğinde ki yangın sanki közdü bu akşam.

Ölümüne severken aşka elveda demek,
Dilinden zorla düşen son bir sözdü bu akşam.

Kapanmışken yüzüne aşk için tüm kapılar,
Ölümle kucaklaşmak son bir kozdu bu akşam.

Telafisi olmayan sona doğru giderken,
Ağlayan bulut değil bir çift gözdü bu akşam.

İsyan ve ıstıraptan titreyip duran Macit,
Tuzlu suya bezenmiş sanki buzdu bu akşam.


Mehmet Macit
12.10.2017
Samsun