9
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
1012
Okunma
öyle kalın ki mavin
en az deniz kadar
bir kılıç balığı olup delsem bu zırhı
bulsam dibini nasıl gök’yüzün
hangi batıklar okşar yüzünü
yetersiz kalır bilirim okyanus dalışı
içimde kalır çiçeklerim
bir pencere maviye açarlar oysa
hiç kötülük yoktur içlerinde
hiç küfretmezler
güneş ışınlarını döndürse benden
bana kulaç atmazsa çocukluğun
solarım yitik mavilikte
kimden hesap sorarım
nerde hani
mavi mine çiçeğim
nerden bilirler hangi ırmak daha mavi denizden
gök neden beğenmez asıl rengini
soyulur derisi bir güzel günün
kan rengidir çıplakken
mavi değildir silah
insan elinde
ince bir mavi geçer içimden
görülmez; sevgidir
tutar ellerimi
heey kalın mavi!
orda kalmayacaksın
söz..
28. 11. 2017 / Nazik Gülünay
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz