Yorgun
Bir tüvali sürüyorum üstüme.
Yırtık bir elbisenin içinden
yorgun sayfalar taşıyorum başka bir yüze.
Şiir değil bunlar
iç acılarım.
Kanamasaydım
Susarak anlayacaktım gökyüzene
Başka bir hikayenin ayak izlerini.

Şimdi öyle kırgınım ki,
Hiç bir sevda dahil değil papatyalara.
İncinen sade ben olsaydım geçerdi.
Şiirlerimi çaldılar benden
Sonra yüreğimi.
En son bir deliyi sevmiştim
Şimdi o da öldü..
Bembeyaz gövdesine sarıldım geceleri,
Ne çok ağladım,
Hiç bir şeyi değiştirmedi göz yaşlarım.
Uzun bir süre yıkadım
Üstümde lekesi kalan ahları mı
Uyuyunca çıkar sandım,
Geçer sandım.
Daha çok canım yandı
ve yara aldım.
Sormuyorsun hiç
Halbu ki;
Protez bir kalbim olsun isterdim.
Yada bir yağmur olsaydım diye geçiyor içimden
Islak bir serçeyi doyursaydım ellerimle.

"Unutulmak o kadar acı işte...

Özge Özgen