Şehit Yarbay Songül YAKUT’a

Şehitler yaşıyor, sanmayın ölü.
Malatya’da doğdu Ordu’nun gülü.
Peygambere komşu ettim Songül’ü.
Dön gel Sunam, dön gel anam öleydi.
Şu kara yazına yanan öleydi…

Şenoba’nın dağı geçit vermiyor.
Babasız büyüttüm, gözüm görmüyor.
Öksüzüm, yetimim özüm döğmüyor.
Dön gel Sunam, dön gel anam öleydi.
Ağlıyor da karaları bağlıyor…

Çok çileler çektin doğdun doğalı.
Gelin edecektim eli kınalı.
Tomurcuk gül iken kırıldı dalım.
Dön gel Sunam, dön gel bağım perişan.
Boran oldu, karlı dağım perişan..

Ören’den görünmez Şırnağın ardı.
Yükledin canıma çekilmez derdi.
Benim Songül kızım erkekten erdi.
Dön gel Sunam, dön gel baba yurduna.
Eller değil, ben yanarım derdine..

Hasretin bağrımda taş olup kaldı.
Babam çok severdi, yanına aldı.
Kara bulutları üstüme saldı.
Dön gel Sunam, dön gel kurudu dalım.
Sensiz günüm geçmez perişan halim..

Mübarek bir gündü, Ramazan ayı
Kararttı Güneş’i, batırdı Ay’ı
Ey güzümün nuru, sevgimin payı.
Dön gel Sunam, dön gel bayram edeyim.
Bayramım karalı kime gideyim..

Kapımıza acı haber ulaştı.
Feryadımız şimdi dağları aştı.
Aklım kayıp oldu, feleğim şaştı.
Dön gel Sunam, dön gel kara yastayım.
Derdime derman ol, ağır hastayım..

03 HAZİRAN 20017
Hülya EKŞİ