kaybedilenler arasında sıralama değişiyor içimde
ayrılığın eşiğini geçtik
sıra unutmakta


unutma;


kapalı mekanlara özgüdür salon çiçekleri
sözleşmeli işçilerce asgari özenle
ve ekseriyetle görev bilinciyle tutuşmuş el beziyle
tozu alınır çiçeksiz yaprakların




Ankara soğuğu üşütür
asık suratlarda komutla beliren göz yaşları
güz’ü fon yapıp
dökülür bir çelengin cephesinde




bana öyle bakma
tanıdık değilim




tepeden tırnağa park ve bahçesin sen
ellerim
çim biçme makinesi


lakin,


nur topu gibi doğacak suni acılara dadılık etmek istemem
bana biraz sen ver
papatyalar hatrına




soğumuş düşlerim var
sözlerinle kalbine sürülmeyi bekleyen
lütfen ama lütfen
öznelerine eldiven giydirmeden..


unutmadan,


kaybetmeyi unut şimdi
çünkü her gün
kur’u değişiyor kalbin




sen stabil ol
kalbimdeki ritme


yeter ki


yeter ki,,