Üşüdüm, kanatlarının rüzgârında çıplak ayaklarımla yağmurlarda yürürken; sen üşürmüsün diye düşünmelerimle.

_ unutuluyor
sen hep hiç korkma diyordun

Bir titreme geliyor birden tuhaf karartılardan ve sevdanın içinden geçip göğsüme saplanan yalnızlığımdan, gözlerin şimdi göçebe bakıyor pencerelere.

_ keşmekeş
yorgun baharlarda titreyen müjgan gibi

Kızamık çıkıyor yanaklarımda, üşüyorum kaçamak bakışlarından ve kurdeşen döktüm hep bu sonbaharda; dökülen küllerinden boz bulanık olan odamda.

_ hâlbuki
veda saatlerine gelmiştim

Çekip giden bir düş gibi yangınlarıma bakarken “benim için yaşadığın anları da sakın unutma” diyordun, nedense sürekli ağlamaklı bir hal olduğum aynada ve umarsızlığı üstüme giymeden az önce; “hiç de kolay değil” diyordun “böyle bir şeye göğüs germeyi öğrenmek elbette”.

_ git
öyle bir git ki beyaz kanatlı kelebeğim

Kolay kolay vermeyeyim gözlerini hiç kimseye ki ihaneti hiç düşünmeyeyim diye hayat çizgime ve uçup gittin avuçlarımdan öylece...