ruhumun gerçek sesi
şiirim/zorum
seni bulup kaybettiğim
kavşağım.
üzerinde kullanmadığım düş kalmadı
en güzeli de sıkıca sarılıp uyumak oldu





derdim bilinmez bir mektubun içinde
dağa vuran eteğim teninde istirahat eder
sabah olup horozlar öttü mü
işte ben oradayım...




her gece
gözlerinin bakışını yurt eyledim
gurbetinin karanlığına beyaz perdeler gerdim
başucunda umudun yolculuğu başladı
yosma rüzgarlar çapkınca salınsa da ağacıma/
ağacımdan kaçamadım
o da benden...




ah aklıma düşenim
emanet ettiğin zarftan sesine sarılanım
çocuklar ne güzel oynuyorlar
bir ileri bir geri
daha dün buradaydın
ah hayat...




musluğumdan oluk oluk su içenim
gökyüzünün omuzunda elim
silkelesen bedenimi
nasıl da derin düşüncelerim
dumanlı başında...





kalemin nuru akarken bana doğru
içimdeki sır`dan haberim var
bizi bizden alan uzaklar
duymasam da kapımı tıklayanı/
tıklayanın gölgemde ışığı var