Hakikati gördüm, sen de huy bozuk,
Kah sitem edersin kah yüzünü döner,
Yüz de meymenat hepten tükenmiş,
Yaralar sın halimi, ah, yavaş yavaş…

Elbiseni giyer ertesine bıkar atarsın,
İnsanlığın nerede taş altında mı saklı,
Geyik derisi olsalar köşkün nedir ki,
Yaralar sın halimi, ah, yavaş yavaş…

Ummadığın taş baş yarar derlerdi,
Yarılsaydı da göreydik bir kez hani,
Soğanı kabuğunu soymadan yersin,
Yaralar sın halimi, ah, yavaş yavaş…

Desturun yok, bindiğin dalımı kesersin,
Kementler atarsın vara yoğa kapmaca,
Aşkı icat edenler bir seni görse cayardı,
Yaralar sın halimi, ah, yavaş yavaş…

Yaradanın gözünden kaçmışsın belli,
Kalite kontrolden elek altı olurdun,
Göremezdin saltanatı, yok ki vicdan,
Yaralar sın halimi, ah, yavaş yavaş…

İnsan olsan reklama para vermezdin,
Duruşundan belli olur adam dediğin,
Gözlük takıp yalan gözleri sustur san,
Yaralar sın halimi, ah, yavaş yavaş…

Alameti farika sanma ha, kendini bilesin,
Afrodit bile havalara girmedi, sen kadar,
Dışını süsleme, ipek, tenin değil, kalp olmalı,
Yaralar sın halimi, ah, yavaş yavaş…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.