Postacısı olmayan sokakların mektubudur bu
Yüzünü zemzemle yıkadığım çocukluğumdan kalma
Gülde güllerin açılsın deyip
Gamzelerime tebessümü nakışlayan çocukluğum
Sesimdeki serçenin seksen günde devri alem yaptığı
Notaları aşk olan bir şarkıda belki de


Sana bu satırları üşüyen,
Utangaç ağaçların gölgesinden yazıyorum
Eskiden nasıl da utanmaksızın soyunurlardı
Hatırlıyorum o vakitler mevsimleri rüzgarlar değiştirir,
Çocukları leylekler getirirdi


Nakkaşenin kalbinde saklandığım o günlerde
Büyük harflerle söylerdik şarkımızı;
And içerdik sevdaya
Hanımeli kokan mahallemizde
Bayramlık pabuç sevinciyle özlediğim babam
Yastığımın altına sakladığım, süt dişlerimin perisi anam vardı
Nasıl da aşk kokardı kağıt helvalar
Bir elimde kağıt helva ,
Cumbalı bir düş evinin gölgesine gülümserdim

Kötü adamların Ceyar
Kötü kadınların Sue Ellen olduğu günlerde
Bohçacı kadınlar çeyizlik sevdalar sererdi,
Kerevetine henüz çıkamadığımız mutlu günlerimize
Ayılar göbek atar, fakirlik kalaylanırdı köşe başlarında
Aşımız da aşkımız da taşınırdı sefer tasında


’Bak postacı geliyor selam veriyor,
Herkes ona bakıyor merak ediyor’

Merak ediyor, okuyor, acele cevaplar bekliyorduk.
Er mektubunda görülen adaleti,
Yar mektubunda ucu yakılan hasreti
Kuşların konduğu telgraf direklerinde dünü, bu günü
Geleceğe umut olan bereketi


Şimdi hüzün her sabah çiğ olup düşerken pencere önü fesleğenlerime
Artık tanımadığım bir kentteyim
Çok renkli televizyonlarımız renksiz
Kese kağıdı olmaya bile korkan gazetelerimiz
Tozlu plakları, günleri temizleyecek
Kirletilmemiş birkaç damla göz yaşım var hala


Hicazkar bir ağıt düşerken keder orkestrasına
Yalnızlık şarkıları yükseliyor edilgen bir sancıya
Postacıları yok bu sokağın,ve ardı sıra şarkı söyleyen çocuklar kayıp
Filesinde bir ekmek, ıslık çalmaya bile korkuyor insanları
Sana bu satırları postacısı olmayan sokakların
Sessiz çığlığından yazıyorum
Gel artık ….
Gel…Avazımız çıktığı kadar ağlayalım



Yasemin Demir 2017 Kasım ayı şiir sancıları