1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
732
Okunma
İsyan!
İsyan!
İsyan diyor yüreğim.
Kızılcık şerbetidir bu içtiğim,
Katıksız bir yudum istersen eğer,
Yokluğundan az da olsa verebilirim.
Hani azınlıklar vardı yüreğimizde ;
Her öpüşte bir eksiklik ,
Her sarılışta bir kıskançlık,
Ve uyanışta farklı bir hasretlik.
Şimdi, kırılan her camda gidişin,
Yıkılan her duvarda gülüşün.
İsyan diyor yüreğim !
Boğuluyor yutkunuşlarım
Böylesi bir gidişe,
Kuruluyor dar ağacım.
Yorgunum!
Uykusuz !
Biçare !
İsyan!
İsyan!
İsyan ! Diyor yüreğim
Kanıyorum,
Yaralıyım,
Firariyim bu bedenden ,
Ve sen!
Neredesin , bilmiyorum