Bir gün gideceğim,
Bir gün çocuk.
Ellerim yanık ,
Kitabım bitmiş
Ve yüreğim sönmüş bir şekilde.

Ardımda bir ses bırakmadan,
Çığırtkan gecenin koynunda,
Puslu kelimeler mırıldanarak,
Kimsesiz ve hiçbir şeysiz,
Sadece kendimle gideceğim.

Bir garip sızı var şuramda,
Görüyor musun çocuk !
Kulakları sağır edecek bir tonda ,
Ağlayan bir bebek gibi,
Kurşunsuz bir yara gibi.

Anlamayacak hiç kimse.
Kapı gıcırtısı yok ,
Hoyrat bir zerzeniş yok !
Ve küslük yaşamadan evrene ,
Usul usul gideceğim .

Kanadına aşk bağladığım kuşlar,
Göç etmiş ellere çocuk!
Buna da kırgın değilim inan,
Belki bir iz bulurum umuduyla,
Göç mevsiminde onlar için gideceğim .

Sazımda türküm de kalmadı artık,
Ne dilimde imge,
Ne de inzivada öfkem ,
Bir gün demiştim sana ,
Bir gün çocuk;
Karalı sayfalara geldim sonunda,
Sonunu düşünmeden,
Bir kahraman gibi,
Çekip ellerimi yağmurun yakasından,
Tüm yoksulluğum ve tüm heybetimle,
Çırılçıplak bir sessizlik ile
Gideceğim...