Ne garip şey sevememek duygusu,
Her mevsim uçuşan o gül kurusu,
Her dem sen kokardı
Ve her makamda inci inci sesin vardı.

Onca kavganın içinde,
Ne de güzeldi gülüşün.
Şimdi o ılık tenini arıyorum ,
Yokmu bu elvedadan bir anlık dönüşün.

Ne garip birşey içten gülememek duygusu.
Oysa nefessiz gülüşlerimiz vardı bizim .
Sahilde uçuşan martıların, bize katılışları,
Bir tebessüm daha katardı yüzümüze.

Cebimizde metelik yoktu kimi zaman,
Fakat tüm evren bizimdi o an.
Ellerimi yakan o ellerinle,
Ne güzel şeydi yüzüme dokunman.

Ne garip bir duygu görememek duygusu.
O sarı yapraklar döküldüğünden beri,
Açamadım bir daha gözlerimi.
Acaba mevsim hiç değişmiş miydi ?

Biz aslında bu mevsimi severdik en çok da,
En çok da bu mevsimde sarılırdık boynumuza.
Düşlerin hiç bitmediği o sonbaharda,
Yıkıldı umut kalemin duvarları
Ve ben diye bir ben olamadım bir daha. . .

19:20
21.11.2017

Demir A.