0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
656
Okunma
içimde akıp giden bir şiir
sessizce tüm sözleri söylemiş gibiyim
üstümde yılların verdiği telaş ve yorgunluk
okuyorum ve sadece susuyorum...
bilmem ki nerede gökyüzüm
hangi dalda yuvam
kanatlarımda onca efkar,
ve uçamıyorum...
solmuş bir papatya gibi
baharın bağrında susuzum
ama tek suçlusu da ben değilim bunun
kayarken ayaklarım uçurumda
öylece bakanlar, el gibi duranlar
bir el bile atmayanlar...
ama her şeye rağmen
rüzgâra inanıyorum
ve umutlarımı açıyorum ve sevdamı
ve ipince bir dal gibi sallanırken yüreğim
dileklerimi uçuruyorum ...
beklemek düşmüş nasibime
elimde bir tek umudum
ve şu sahipsiz limanda
gelmesi meçhul o gemiyi bekliyorum
Ruzgar
