sürülmüş tarlanın tohuma sevdalı gözünde
bir serçenin iğde yaprağındaki ötüşünde
mesela güneşin en kızıl, ayın en parlak yerinde
yağmurun henüz dokunulmamış damlasında
bazen de okyanusta azgın bir fırtınanın ortasında
her şeyde biraz sen varsın,
biraz da adını koyamadığım sensizliğim

kimi zaman bir yolcunun ardına dökülen suyla
geri gel, ne olur geri gel der gibi
bir işçinin alnındaki ter gibi
bıyıkları terlemiş bir çocuğun göğsündeki acı
veya şah damarından bıçak yemiş savaşçı gibi
tertemiz inanıyorum sirayet ettiğine yaşama

her şeyde biraz sen varsın
şehrin usul usul çürüyen umudunda
bir kelebeğin sonsuzluğa uçuşunda
en uzun ve en kısa anlarda
milattan önce, milattan sonra
belki oksijenin bir ciğere ilk kez dolduğu yerde
gündüz açılan, akşam kapanan perdelerde
açlığın, tokluğun; varlığın, yokluğun kardeşliğinde
ve Adem’in ilk ısırığında
her şeyde biraz sen varsın

annemin gözyaşıyla doyurdum yokluğunu
babamın efkarıyla giydirdim
bana dair ne varsa, sana dair olanların çocuğu
yağsız, tuzsuz düşlerime bandırdığım lokmam
katıksız acılarımın banisi
ayak izlerime bak ve eskiyen bedenime
yollarda, yıllarda
bütün kelimelerimin baş harflerinde
ki unuttuğum ve öğrendiğim şarkılarda
her şeyde biraz sen varsın

ben, bir duvar dibinde ağlayan bayramlık alınmamış çocuk
ahlat ağacının gölgesiyim
kurt dalmış sürünün çobanı
cellatların arasındaki mahkum sesiyim
anlayacağın, yokum sensiz
o yüzden kapıma dokunan her elde seni arıyorum
ilkbaharda umutta, yazda yeiste
ve sonbaharda gazelde seni arıyorum
ağaca dokunuyorum biraz sen
çiçeği kokluyorum biraz sen
ırgatın ellerini tutuyorum, yüreği sende
bağırıyorum şimşekleri dövercesine
gelsen de gelmesen de
her şeyde biraz sen varsın

haydi, topla tasını tarağını ve git
gözlerimden değil, zihnimden
boğazıma tıkanıp kalan lokmadan
en çok da gecemden git
çocukluğumdan, ergenliğimden
ak düşen sakallarımdan ve yüzümdeki çizgilerden git
baş ağrımdan, döş ağrımdan
uykularımı yağmalayan düş ağrımdan git
git ki sol yanımda bir fazla acıyla kapatmayım gözlerimi

her şeyde biraz sen varsın
ben ayıklayamıyorum seni kendimden
ağzımı kapatsam aklımda
aklımı kapatsam yürekte sesleniyorsun
tam saklarken hatıranı mahzene
ben buradayım diyorsun
keşfedilmemiş bir hastalık
histeri nöbetinde donan zamansın
bütünüyle hasret, bütünüyle acı, bütünüyle efkarsın
anlayacağın
her şeyde biraz sen varsın
biraz da adını koyamadığım sensizliğim